အကဲ့ရဲ႔ မလြတ္ေသာ ေလာက
********************
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ တေနပ၌ အတုလဥပါသကာ ေခါင္းေဆာင္ေသာ သူ၏အေပါင္းအေဖာ္ ငါးရာတို႔သည္ တရားနာရန္ ေရာက္လာၾက၏။
ေရွးဦးစြာ ရွင္ေရ၀တ-ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၾက၏၊ ရွင္ေရ၀တ-သည္ အနည္းငယ္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျပီး တိတ္ဆိတ္စြာ တရားထိုင္ေနေလရာ ရွင္သာရတပုတၱရာထံ သြားၾက၏။
ရွင္သာရိပုတၱရာက ခက္ခဲနက္နဲေသာ အဘိဓမၼာတရားသေဘာမ်ားကို က်ယ္၀န္းစြာ ေဟာေျပာရာ ျငီးေငြ႔လာၾက၏။
သင့္ေတာ္ေသာတရားကို နာယူမည္ဟု အရွင္အာနႏၵာထံ သြားၾကျပန္သည္၊ အရွင္ျမတ္က အေျခခံတရားမ်ာ၏ လိုရင္းသေဘာတို႔ကို တိုတိုတုတ္တုတ္ ေဟာေျပာရာ နားမရွင္းျဖစ္ၾကျပန္၏၊
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႔ေမွာက္ေရာက္သြားၾကျပီး ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ေရ၀တ-က တရားမေဟာပါ၊ သူ႔ဘာသာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ ရွင္သာရိပုတၱရာ-က က်ယ္၀န္းစြာေဟာ၍ ျငီးေငြ႔ၾကပါသည္။ အရွင္အာနႏၵာ တရားေဟာပံုမွာ တိုတိုက်ဥ္းက်ဥ္းျဖစ္၍ နားလည္ရန္ခက္ပါသည္၊ ဘယ္တရားႏွင့္မွ အဆင္မေျပ၍ အရွင္ဘုရားထံ တရားနာရန္ လာေရာက္ၾကပါသည္-ဟု ေလွ်ာက္ထားရာ ဘုရားရွင္က ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူသည္။
ေပါရာဏေမတံ အတုလ ၊ ေနတံ အဇၨတနာမိ၀ ။
နိႏၵႏၲိ တုဏွိမာသီနံ ၊ နိႏၵႏၲိ ဗဟုဗာဏိနံ ။
မိတ ဘာဏိမၸိ နိႏၵႏၲိ ၊ နတၳိ ေလာေက အနိႏၵိေတာ ။
အို-အတုလ၊ ကဲ့ရဲ႔ျခင္းသည္ ေရွးရိုးစဥ္လာေပတည္း။
ဤကဲ့ရဲ႔ျခင္းသည္ ယခုမွျဖစ္သည္မဟုတ္၊
ဆိတ္ဆိတ္ေနသူကိုလဲ ကဲ့ရဲ႔ကုန္၏။
မ်ားစြာေျပာေသာသူကိုလဲ ကဲ့ရဲ႔ကုန္၏။
ႏႈိင္းခ်ိန္၍ေျပာေသာသူကိုလဲ ကဲ့ရဲ႔ကုန္၏။
ေလာက၌ အကဲ့ရဲ႔လြတ္ေသာသူ မည္သည္ မရွိေပ။
ေလာကလူမ်ား, စိတ္အထားကား, စကားမ်ားလွ်င္, အျပစ္တင္၏။
နည္းလွ်င္ကဲ့ရဲ႔, ရႈံ ႔ခ်မဲ့၏။
မခ်ဲ့လိုရင္း, သင့္ရံုရွင္းလဲ, စိတ္တြင္းမႀကိဳက္, ကဲ့ရဲ႔လိုက္၏။
ႏွစ္ခ်ိဳက္မႈကြာ, ဘာပဲ ျမင္ျမင္, အျပစ္တင္သည္, ဤလွ်င္ လူ႔သေဘာေပတည္း။
( ဓမၼပဒ ေကာဓ၀ဂ္၊ အတုလဥပါသကာ၀တၳဳ
No comments:
Post a Comment